Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018

Λύσσαξαν με τα συλλαλητήρια…

του Θανάση Κ.

    Μέτρο της απαιδευσίας και της ρηχότητας είναι η ευκολία γενικεύσεων.

    Στο δημόσιο λόγο κι όχι μόνο…
Που είναι κι αυτό μορφή δημαγωγίας και σύμπτωμα λαϊκισμού.
Πάρτε παράδειγμα την υπόθεση των συλλαλητηρίων…




    Όχι μόνο του προχθεσινού, στη Θεσσαλονίκη, που εξέπληξε τους πάντες.

    Όχι μόνο του προσεχούς στην Αθήνα, που επίσης θα εκπλήξει τους πάντες…

    Αλλά των συλλαλητηρίων γενικά…


    Που κάποιοι βιάστηκαν να τα αποκηρύξουν στο όνομα της… «ψυχραιμίας», της «σοβαρότητας» και της… «αντίθεσης στο λαϊκισμό»! Τρομάρα τους…

    Μερικοί θυμήθηκαν και τις πανηγύρια στο Σύνταγμα μετά το δημοψήφισμα- φιάσκο του Τσίπρα, το καλοκαίρι του 2015. Τότε που κάποιοι χαχόλοι γλένταγαν και χόρευαν για το… «υπερήφανο ΟΧΙ» που έγινε «ΝΑΙ σε όλα», αμέσως μετά!

    Τι σχέση έχει αυτό με τα συλλαλητήρια; Καμία απολύτως!

    Κάποιοι μπερδεύουν τα σώβρακα με τις γραβάτες.

    Και το παίζουν και βαρύγδουποι «πανεπιστημιακοί»…


    Να τους βοηθήσουμε λοιπόν να ξεκαθαρίσουν τη θολούρα στο μυαλουδάκι τους:


    * Πρώτον, με συλλαλητήρια δεν κυβερνιέται ένας τόπος, ούτε λειτουργεί ομαλά μια δημοκρατία. Δεν έχουμε «λαοκρατία» - ευτυχώς!

    Κι όπου έγιναν απόπειρες να εγκαθιδρυθεί «λαοκρατία», τελικώς επιβλήθηκαν στυγνές τυραννίες!

    Αλλά αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι τα συλλαλητήρια είναι άχρηστα ή επιζήμια.

    Εδώ υπάρχει σύγχυση.

    Γιατί η Ιστορία έχει γραφτεί και από συλλαλητήρια που άλλαξαν το ρού των γεγονότων. Και στην Ελλάδα και παντού στον κόσμο. Και παλαιότερα και προσφατα.

    Συνέβαινουν παντού σε όλους τις εποχές…

    Γιατί είναι σύμφυτα με τη δημοκρατία.

    Κάτι παραπάνω: Είναι «βαλβίδα ασφαλείας» για την δημοκρατία.

    Όπου δεν υπάρχει ή όπου δεν λειτουργεί.

    Και γι’ αυτό τα συλλαλητήρια δεν είναι αρχηστα - είναι κάποιεςς στιγμές αναπόφευκτα.

    Όταν δεν ακούγεται η λαϊκή ψυχή και δεν εκπροσωπείται η λαϊκή θέληση.

    Όταν δηλαδή δεν λειτουργεί η δημοκρατία…


    Τα συλλαλητήρια δεν είναι κανονική και ομαλή λειτουργία του αντιπροσωπευτικού δημοκρατικού πολιτεύματος.

    Είναι «έκτακτο μέσο» αντίδρασης του λαού σε έκτακτες συνθήκες.

    Έτσι κι αλλιώς, ο λαός δεν είναι «πρόβατα» να τα κατεβάζεις στο δρόμο, όποτε θες και χωρίς λόγο.

    Όποιος αυτό πιστεύει είναι ανόητος, ή άσχετος ή ακόμα - χειρότερα - ΜΗ δημοκράτης!

    Όποιος θεωρεί το λαό «ένα κοπάδι» πρόβατα», δεν μπορεί να εμπιστεύεται ένα πολίτευμα που εκφράζει τη «λαϊκή κυριαρχία»!

 

    * Δειτε και αυτό το παράδοξο: Οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα εληνολογούν τα συλλαλητήρια πρίν δύο χρόνια καλούσαν το λαό στο Σύνταγμα να μαζευτεί κατά της κυβέρνησης Τσίπρα με σύνθημα: «παραιτηθείτε»!

    Και φιλοδοξούσαν τότε να δημιουργήσουν αυτό που σήμερα καταγγέλλουν.

    Ένα συλλαλητήριο!

    Αλλά δεν τους έκατσε…

    Εγώ, για να πω την αλήθεια, πήγα τότε στο Συνταγμα…

    Αλλά ο λαός δεν πήγε τότε…


    Γιατί, άραγε;

    Γιατί «συμπαθούσε» τάχα την κυβέρνηση Τσίπρα που τον είχε ξεγελάσει με τα ψέματά της και τον είχε γονατίσει από τους φόρους της;

    Όχι βέβαια…

    Όλες οι δημοσκοπήσεις που γίνονταν τότε (όπως και τώρα) έδειχναν πως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε χάσει τουλάχιστον τη μισή εκλογική του βάση και είχε στρέψει τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου, του λαού, της «κοινής γνώμης», εναντίον του.

    Αλλά στο Σύνταγμα δεν πήγαν τότε να φωνάξουν «παραιτηθείτε»!

 

    Ο λαός δεν κατεβαίνει μαζικά χωρίς πολύ σοβαρό λόγο.

    Κι όταν κατεβαίνει στέλνει ένα πολύ σοβαρό μήνυμα.

    Κι όποιος δεν το αφουγκραστεί και δεν πάρει το μήνυμα, τόσο το χειρότερο για τον ίδιο.

 

    Τα συλλαλητήρια έχουν νόημα είτε όταν ο λαός δεν μπορεί να εκφραστεί, είτε όταν η πολιτική ελίτ της χώρας δεν μπορεί να τον εκφράσει ή να τον πείσει ή να τον εκπροσωπήσει.

    Και το «μήνυμα» αυτό είναι πολύτιμο – για την ελίτ ή για ένα μέρος της. Ώστε να γίνει η απαραίτητη «διόρθωση πορείας».

    Αν η ελίτ δεν πάρει το μήνυμα, τότε δημιουργείται κενό.

    Το οποίο θα καταλάβουν οι λαϊκιστές πάσης φύσεως.

    Αλλά γι’ αυτό δεν φταίνε τα συλλαλητήρια. Φταίνε αυτοί που θα έπρεπε να τα αφουγκραστούν και βρίσκονται… στην κοσμάρα τους.

 

    Συνήθως στις λαϊκιστικές εκδηλώσεις τον κόσμο τον χαϊδεύει ένα μέρος του πολιτικού συστήματος. Για διάφορους λόγους.

    Είτε κόμματα είτε συνδικάτα είτε ο Τύπος είτε η Εκκλησία…

    Όταν όλοι είναι αντίθετοι, όλοι αποθαρρύνουν τον κόσμο, όταν οι αρχές τον εμποδίζουν να κατέβει, είτε στα διόδια είτε με άλλες «κυκλοφοριακές ρυθμίσεις» και ο καιρός προμηνύει βροχή και παρ’ όλα αυτά, κατεβαίνουν μιλιούνια, τότε αυτό κάτι πολύ σοβαρό σημαίνει. Κι αλίμονο σε όποιον το ξορκίζει ή όποιον δεν το αντιλαμβάνεται…

    Σαν να σούρχεται τσουνάμι κι εσύ να κάθεσαι να συζητάς πόσο κακό πράγμα είναι η… υγρασία!


    Κι όταν μάλιστα η κοινωνία είχε πολλούς λόγους ως τώρα να διμαρτυρηθεί και να κατέβει και να φωνάξει – για τους φόρους, για τις περικοπές, για τους πλειστηριασμούς – αλλά δεν το έκανε…

    Και ξαφνικά το κάνει για το Μακεδονικό.


    Που στοιχιμάτιζαν κάποιοι πως σε δέκα χρόνια «θα το είχαν ξεχάσει όλοι»…

    Αλλά πέρασαν 26 χρόνια και ΔΕΝ το ξέχασαν οι Έλληνες…

    Που του το εμφανίζουν «χαμένη υπόθεση» και «τελειωμένη» και «παράλογη», και παρ’ όλα αυτά επιμένει.

    Και τον βομβάρδισαν με όλες τις επικοινωνιακές αρλούμπες (που μπορούν πολύ εύκολα να απαντηθούν μια-μια), αλλά δεν πτοήθηκε ο κόσμος

    Και κατεβαίνουν μιλιούνια!


    --Όλοι αυτά τα «παπαγαλάκια» που καμαρώνουν για τα… gay parades, τώρα οικτήρουν το συλλαλητήριο για το Μακεδονικό.

    --Όλοι αυτοί οι «καραγκιόζηδες» που έκλεγαν για το «μαύρο στην ΕΡΤ» το 2013 (της τηλεθέασης 3% τότε, που ήταν μέρα παρά μέρα σε απεργία για ένα χρόνο πριν κλείσει), σήμερα «ενοχλούνται» με τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό.

    --Όλοι αυτοί που υπερασπίζονται τους ακτιβισμούς του «Ρουβίκωνα», ή αδιαφορούν για τις καταστροφές και τα άβατα των κουκουλοφόρων, σήμερα «καταγγέλουν» τα ειρηνικα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό.

     

    Αλλά έχουν δίκιο σε ένα πράγμα, τουλάχιστον:

    Αν η αγωνία του κόσμου δεν βρει ανταπόκριση από το πολιτικο σύστημα με κάποιο τρόπο, τότε θα υπάρξει και λαϊκισμός και φούντωμα των άκρων.

    Και το κενό θα το έχουν δημιουργήσει πρώτοι απ’ όλους, όσοι επιμένουν να σνομπάρουν τα συλλαλητήρια. Αντί να προσπαθήσουν να τα αφουγκραστούν.

 

    Ναι, είναι αλήθεια, πως στη δημοκρατία η «πολιτική τάξη» πρέπει να εκλογικεύει τη βούληση και τις αντιδράσεις του κόσμου.

    Αλλά, αν η ίδια έχει πάρει διαζύγιο από την ψυχή του,

    δεν μπορεί να εκλογικευσει τίποτε!

 

    Ναι, ασφαλώς, ο λαός δεν έχει «πάντα δίκιο».

    Αλλά ούτε έχει πάντα «άδικο».

    Κι όταν τον σνομπάρεις ή δεν μπορείς να τον αφουγκραστείς, τελικά θα σε πάρει ο διάολος.

 

    Οι λαϊκιστές σπεύδουν να καταλάβουν όποιο κενό αφήνει η πολιτική τάξη που δεν ακούει.

    Και υπάρχει μόνο ένα πράγμα χειρότερο από τους λαϊκιστές:

    Οι ελιτίστες που δεν ακούνε – κι ανοίγουν το δρόμο στους λαϊκιστές!

    Ο ελιτισμός είναι η άλλη όψη του λαϊκισμού.

    Ο ελιτισμός είναι ο καλύτερος «χορηγός» του λαϊκισμού!

    Ο ελιτισμός περιφρονεί τον κόσμο. Και ο λαϊκισμός κολακεύει τα χειρότερα έντικτά του.


    Τα ακηδομόνευτα ξεσπάσματα που εκφράζονται με τέτοια συλλαλητήρια απλώς αποκαλύπτουν το κενό που υπάρχει ανάμεσα στην πολιτική τάξη και τις ελίτ.

    Συνήθως είναι η τελευταία προειδοποίηση – πριν την έκρηξη.

    Που όταν συμβεί, ΔΕΝ είναι για καλό…

 

    Σήμερα διαπραγματεύεται το Σκοπιανό ένας άνθρωπος κι ένα κόμμα που ήθελε μέχρι πρόσφατα να δώσει το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια.

    Που δεν έχει κανένα πρόβλημα με τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων, ούτε με τον επεκτατισμό της Τουρκίας, ενδιαφέρεται μόνο για τη… Λωρίδα της Γάζας και τους Πολισάριο.

    Σήμερα διαφεντεύει τα εθνικά συμφέροντα το κόμμα που άνοιξε τα σύνορα παρέδωσε τα ακριτικά νησιά του Αιγαίου στις ΜΚΟ των διακινητών κι έχει γεμίσει την Ελλάδα με λαθρομετανάστες που είναι πια παγιδευμένοι εδώ, αφού οι υπόλοιποι εταίροι μας έκλεισαν τα σύνορα.

    Και απορούν κάποιοι γιατί ο κόσμος ξεσπά για τα «εθνικά θέματα»!

    Μην γελιέστε: Αφορμή μόνο είναι το Σκοπιανό.

    Οι αιτίες είναι πολύ βαθύτερες.

    Κι αν δεν ακούσετε τι σας λένε όλα αυτά τα πλήθη, τότε τα συλλαλητήρια είναι το τελευταίο για το οποίο πρέπει να ανησυχείτε.

    Έρχονται πολύ χειρότερα…


    Ευτυχώς, υπάρχουν δυνάμεις που ακούνε.

    Κυρίως η ΝΔ, αλλά όχι μόνο…

    Δεν ξέρουν πάντα πώς να αντιδράσουν. Αλλά τουλάχιστον ακούνε.

    Στα χέρια τους κρατάνε την τύχη της χώρας.

    Γιατί στην Πολιτική όπως και στον Πόλεμο (όπως και στον Έρωτα) αυτά που έχεις από πριν στο μυαλό σου είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που καλείσαι να αντιμετωπίσεις στην πράξη.


    Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε…

    Δεν έχουν  καμία σχέση με τους επαγγελματίες φιλελέδες.

    Αλλά έχουν σχέση με την κοινωνία.

    Κι όχι μόνο με την Ελληνική…

    Όλες οι κοινωνίες πηγαίνουν σιγά-σιγά προς τα δεξιά.

    Όχι προς την παλαιά συμπλεγματική δεξιά.

    Προς μια σύγχρονη φιλελεύθερη δεξιά με αρχές και αξίες δημοκρατικές - που αφουγκράζεται τη λαϊκή ψυχή και την εκπροσωπεί – δεν την σνομπάρει ούτε την περιφρονεί.

    Προς μια σύγχρονη φιλελεύθερη δεξιά με πατριωτικά προτάγματα – όχι με φαινάκες τύπου no borders.

    Προς μια σύγχρονη φιλελεύθερη και συντηρητική δεξιά – που δίνει προτεραιότητα στην ασφάλεια του πολίτη, δεν υποκλίνεται στους Ρουβίκωνες την ώρα που… βρίζει τα συλλαλητήρια!

    Προς μια σύγχρονη δεξια, που ξέρει να μπουζουριάζει τους φασίστες του υπόκοσμου που παριστάνουν τους… «υπερπατριώτες», αλλά υπερασπίζεται και το λαό και το έθνος και τα σύνορά του και τα συμφέροντά του.

    Και δεν απολογείται σε κανένα ιδεοληπτικό της αριστεράς ή της κεντροαριστεράς ή της νέο-κεντρο-ανω-κάτω ψευτοπροοδευτικής μιζέριας…


    Δεν είμαστε ακόμα εκεί.

    Αλλά αν αφουγκραστούμε το λαό, όπως κάνουμε τώρα, θα μπορέσουμε και να τον ακούσουμε και να μας ακούσει.

    Και να τον εκπροσωπήσουμε και μας εμπιστευθεί.

    Και τότε θα δημιουργήσουμε δυναμική μέσα στην κοινωνία.

    Ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει τα ρέστα του πια…

    Αλλά τώρα στο χέρι μας είναι να τα χάσει…

http://thessbomb.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου