Αέναες σιώπες πού πάνω στο τραυματισμένο κορμί σου έγιναν οι κραυγές , λες και καμιά φορά η μοίρα βάζει το δάχτυλο της σε μια σκανδάλη χωρίς επιστροφή!

Ότι σπέρνουμε, θερίζουμε... νομοτελειακά και συμπαντικά.

ΝΕΜΕΣΗ... ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ, πέστε την όπως θέλετε... απ΄ αυτές ορίζεται η ζωή όλων μας... εντός ή εκτός του γήινου χρόνου μας.

Το κείμενο που ακολουθεί, με εκφράζει απόλυτα... πιστεύω πως το ίδιο θα εκφράσει και όσους το διαβάσουν, χωρίς παρωπίδες... όσους παραμένουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ, πέρα από κόμματα και ιδεολογίες, που μας χωρίζουν...


Γι αυτό και κρατώ αυτό που γράφει ο ίδιος ο συντάκτης, απαντώντας σε διαδικτυακό φίλο/φίλη:


" Ως ένστολος και όχι παρακρατικός,έχω μάθει να σέβομαι, τον κρατούμενο, τον αιχμάλωτο, τον αντίπαλο τραυματία!
Αδιαφορώντας αν θα με σεβαστούν αυτοί που δεν με σεβάστηκαν!
Είναι η τιμή του Στρατιώτη!"...

Μακάρι αυτή την τιμή του Στρατιώτη, να την ενστερνίζονταν κι άλλοι συνάδελφοί του...



Καλλιόπη Σουφλή


Υ.Γ. Προσωπικά, θεωρώ πως η ΝΕΜΕΣΙΣ... η ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ, έκαναν πολύ καλά το έργο τους... (εδώ)



Φωτογραφία του Giorgos Spyropoulos.


Οι κραυγές σου Αναστασία Τσουκαλά , είναι η σιωπή μας των χιλιάδων τραυματιών κατά την εκτέλεση του καθήκοντος , προστατεύοντας τους πολίτες από αυτούς που σου κάρφωσαν την φωτοβολίδα στο γόνατο!


Δεν θέλω με τούτο το μήνυμα Αναστασία Τσουκαλά να χαρώ τον πόνο σου!
Κάθε άλλο .

Θέλω μόνο να καταλάβεις την σιωπή χιλιάδων τραυματισμένων συναδέρφων μου και μεταξύ αυτών και εμένα,από όλα τούτα τα χρόνια που υπερασπίζοσουν αυτούς που σου διέλυσαν το γόνατο ,με την άνανδρη ρίψη φωτοβολίδας!


Όλων αυτών που τόσα χρόνια μας έσπασαν χέρια πόδια κεφάλια,που στο πέρασμα της νειότης μας έγιναν φριχτοί και αφόρητοι πονοκέφαλοι από αλλοιώσεις συνέπεια τραυματισμών στο μυοσκελετικό σύστημα!

Άγρυπνες νύχτες ντροπής μας ,από σπασμένα διαφράγματα στην μύτη με τον ήχο του υπνικού ρογχου να μην αφήνει να κοιμηθεί άνθρωπος!

Αβασταχτοι πόνοι σε αρθρώσεις από την ηλικία ακόμα των 30!

Σιωπές στους πόνους από τις πέτρες των συντρόφων σου, τα μάρμαρα τις μολότωφ τα σίδερα!

Καμένα μάτια καί σάρκες που ποτέ δεν φώναξαν όπως εσύ, γιατί δεν είχαν το δικαίωμα!

Αμέτρητες σιωπές Αναστασία Τσουκαλά, από την "οργή" των ταξικών συντρόφων σου!

Αέναες η σιωπές και των νεκρών Αστυνομικών ,που εκτελέστηκαν η ανατινάχθηκαν , από αυτούς που σού κάρφωσαν την φωτοβολίδα στο γόνατο!

Αέναες οι σιωπές , του Γιώργου Φουντούλη ,και του Μανώλη Καπελώνη,με τον ημιθανή Αλέξανδρο Γέροντα στην άσφαλτο της Λ.Ηρακλειου , που ακόμα αναζητούν δικαίωση!

Αέναες σιώπες πού πάνω στο τραυματισμένο κορμί σου έγιναν οι κραυγές , λες και καμιά φορά η μοίρα βάζει το δάχτυλο της σε μια σκανδάλη χωρίς επιστροφή!

Giorgos Spyropoulos

! http://thesecretrealtruth.blogspot.com