Είναι που λες κάποιες πληγές, τόσο βαθιές, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν θα κλείσουν ποτέ.
Πληγές που σου προκαλούνε πόνο αβάσταχτο, μεγάλο. Μόνο όποιος το ‘χει ζήσει, μπορεί να καταλάβει αυτό το οποίο περιγράφω. Και πίστεψέ με, εύχομαι να μην έχεις ιδέα για το τί σου λέω…
Σήμερα δε θα σου πω πολλά. Λίγα, συγκεκριμένα και ελπίζω κατανοητά.
Θέλω να ξέρεις πως όλες οι πληγές κάποτε κλείνουν. Όλες οι πληγές, όλες, κάποτε σταματάνε να πονάνε. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Αργά η γρήγορα. Ο πόνος θα το δεις, θα απαλύνει και σιγά σιγά θα σβήσει. Μην απογοητεύεσαι λοιπόν…
Αυτό που μένει για πάντα είναι η ουλή. Το σημάδι. Να σου θυμίζει το τι έγινε, το τι έχασες, το πόσο πόνεσες, το τι πρέπει να προσέξεις…
Ο πόνος όμως κάποτε φεύγει. Μην απογοητεύεσαι. Θα το δεις.
Καλό σου βράδυ.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου