Το ‘’υπάρχουν και χειρότερα’’ δεν μπορεί να σε παρηγορήσει. Λογικό. Δεν είναι ο πόνος διαγωνισμός. Δεν μετριέται κάπως. Δεν πονάς λιγότερο όταν βλέπεις τον διπλανό σου να πονά.
Ξέρεις όμως. Δεν είναι και κακό να ρίχνεις και στους γύρω σου καμμιά κλεφτή ματιά. Και δη, σε αυτούς που βαρύ σταυρό σηκώνουν. Δεν πειράζει…
Αν περνάς τα δύσκολα, βλέποντας τους άλλους να παλεύουν, να σηκώνουνε τον δικό τους το σταυρό, αναθαρρείς. Έστω λίγο. Ελάχιστα. Παίρνεις κάποια δύναμη. Να συνεχίσεις.
Να μην απελπιστείς. Να μην τα παρατήσεις. Ο πόνος είναι πόνος. Ναι. Η μοναξιά όμως που ο πόνος μαζί του κουβαλά, λίγο μετριάζεται, απαλύνει, όταν ξέρεις ότι δεν είσαι μόνο εσύ που το παλεύεις.
Μα και αν όλα ήρεμα κυλάνε στη ζωή σου, φρόντισε να μην ξεχνάς τον διπλανό σου που πονά. Για να μην νομίζεις ότι είναι κάτι διαφορετικό από εσένα. Για να μην νομίζεις ότι είναι τα ‘’λάθη’’ του, που του προκάλεσαν τον πόνο. Και αν μπορείς, να στέκεσαι και λίγο δίπλα του. Ευλαβικά. Με προσευχή. Με ησυχία. Έτσι, θα μπορείς να είσαι ταπεινός. Προσγειωμένος. Έτσι, θα αποφεύγεις, την αχαριστία, την κακομοιριά, την κλάψα από την ζωή σου.
Το ‘’υπάρχουν και χειρότερα’’ δεν μπορεί να σε παρηγορήσει. Λογικό. Δεν είναι όμως και κακό να ρίχνεις και στους γύρω σου καμμιά κλεφτή ματιά. Και δη, σε αυτούς που βαρύ σταυρό σηκώνουν…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου