Της Γεωργίας Ανδριώτου.
Είναι κοινή διαπίστωση πως η ζωή δε θέλει πολλές αναλύσεις. Ακόμα κι αν υπάρχουν εκείνοι που διαφωνούν, είναι γεγονός πως οι εντατικοί ρυθμοί της καθημερινότητας, οι μνημονιακές πιέσεις, τα οικονομικά αδιέξοδα και στον αντίποδα οι επιφανειακές επιλογές που προσφέρουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διευκολύνουν αρκετά σε μια ανάλαφρη αντιμετώπιση των προσωπικών μας στιγμών.
Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες βασικές προϋποθέσεις για να ισχύει αυτή η αυτονόητη γενίκευση. Καταρχάς, το να αναλύει κανείς είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας ή στάσης ζωής. Όταν όλα κυλούν όπως κυλούσαν πάντα, όταν όλα είναι το ίδιο δεδομένα, το ίδιο στάσιμα ή το ίδιο ικανοποιητικά, ένας άνθρωπος που λειτουργεί έτσι δε θα μπει στη διαδικασία να αναρωτηθεί για τίποτα. Όταν όμως τον προκαλούν οι συμπεριφορές του άλλου, δύσκολα θα σιωπήσει στις εσωτερικές του φωνές.
Γιατί οτιδήποτε σου δημιουργεί συναισθηματική ανασφάλεια ή θα το προσπεράσεις και θα το εγκαταλείψεις, αν δε σε ενδιαφέρει και πολύ ή αντίθετα θα το παλέψεις, γιατί ακριβώς το θέλεις πολύ. Και για να το παλέψεις, πρέπει πρώτα να τα έχεις «μιλημένα» με τον εαυτό σου, να ξέρεις τι είναι αυτό που θες ή δε θες.
Εννοείται ότι οι αναλύσεις είναι άχρηστες σε συνθήκες one ή περισσότερων night stand ή όποιας άλλης μορφής ελεύθερης σχέσης. Όταν είναι ξεκαθαρισμένο και από κοινού αποδεκτό ότι υπάρχει μόνο σεξουαλικό νταλαβέρι, τα πράγματα είναι δεδομένα και στον κανόνα στερημένα από αληθινά συναισθήματα κι από προσδοκίες.
Αναλύσεις, επίσης, δε χρειάζονται στα αμοιβαία, σ’ εκείνα που λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Σ’ αυτά οι σκέψεις και το συναίσθημα ρέουν ενεργειακά από μόνα τους χωρίς προσπάθεια. Δύσκολο αυτό βέβαια να σου τύχει, γιατί, όπως είπε και ο Bruckner, «Σπάνιος δεν είναι ο έρωτας. Σπάνιος είναι ο αμοιβαίος έρωτας».
Το «χαλάκι», ωστόσο, που από κάτω του στριμώχνουμε αυτά που δεν μπορούμε ή δεν αντέχουμε να διαχειριστούμε, μπορεί να είναι όντως ασφαλές. Αρκεί τα ανείπωτα και τα ανικανοποίητα να διατηρούνται μέσα από μια στοιχειώδη επικοινωνία σε ένα φυσιολογικό επίπεδο. Για να μη σκοντάφτεις πάνω τους.
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι, οι ρομαντικοί ή ασυμβίβαστοι, που πιστεύουν ότι τα «χαλάκια» είναι μόνο για εκείνους που απλά πορεύονται κι όχι γι’ αυτούς που συμπορεύονται ή θέλουν να συμπορευτούν. Και είναι αυτοί που αναλύουν για να βρουν απαντήσεις στα «γιατί» που εμφανίζονται μπροστά τους, προσπαθώντας να διεκδικήσουν το μερίδιο που τους αναλογεί σε μια αξιοπρεπή και συναισθηματικά πλήρη καθημερινότητα.
Στο δια ταύτα, τίποτα δεν είναι απόλυτο στη ζωή. Άλλες φορές αναλύεις κι άλλες τόσες προσπερνάς τις σειρήνες της λογικής σου, ανάλογα με το τι αντέχεις και το τι έχεις ανάγκη κάθε φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου